przy mówieniu

См. также в других словарях:

• gardło — n III, Ms. gardłodle; lm D. gardłodeł 1. «wspólny odcinek przewodu pokarmowego i oddechowego między przełykiem a jamą ustną, znajdujący się w przedniej części szyi; także przednia część szyi; gardziel» Ból, zapalenie gardła. Chorować na gardło.… …   Słownik języka polskiego

• ząb — m IV, D. zęba, Ms. zębie; lm M. zęby 1. «każdy z drobnych tworów w kształcie płytki lub stożka zbudowanych z zębiny, pokrytej szkliwem, osadzonych w zębodole obu szczęk u człowieka i zwierząt kręgowych; służy do chwytania i rozdrabniania… …   Słownik języka polskiego

• ciap — {{/stl 13}}{{stl 8}}wykrz. {{/stl 8}}{{stl 7}} wyraz, często powtarzany, imitujący odgłos powstający przy uderzaniu czymś o wodę, błoto, stawianiu ciężkich kroków po błocie; także oznaczający powodującą taki odgłos czynność oraz wesołą zabawę w… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kropelkowy — przym. od kropelka ∆ med. Zakażenie kropelkowe «wtargnięcie do ustroju zakaźnego czynnika chorobotwórczego, rozsiewanego z kropelkami śliny, śluzu, przy mówieniu, kaszlu, kichaniu» …   Słownik języka polskiego

• opluć — dk Xa, opluję, oplujesz, opluj, opluł, opluty opluwać ndk I, oplućam, oplućasz, oplućają, oplućaj, oplućał, oplućany 1. «opryskać plwocinami, śliną; plując zanieczyścić» Opluć podłogę. 2. «oczernić, oszkalować kogoś» opluć się opluwać się 1.… …   Słownik języka polskiego

• zaślinić — dk VIa, zaślinićnię, zaślinićnisz, zaślinićśliń, zaślinićnił, zaślinićniony «ubrudzić, zamazać, pokryć coś śliną» Dziecko zaśliniło sobie buzię. zaślinić się «wydzielić zbyt dużo śliny (np. przy mówieniu), ubrudzić się własną śliną; zapluć się»… …   Słownik języka polskiego

• cacany — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, cacanyni {{/stl 8}}{{stl 7}} żartobliwie lub pieszczotliwie o kimś albo o czymś podobającym się, dobrym; zwłaszcza o grzecznym, sympatycznym dziecku (używane zwykle przy mówieniu do dzieci) : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• jąkać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mówić z przerwami, niewyraźnie, powtarzając niektóre sylaby z powodu wady wymowy lub ze zdenerwowania; zacinać się przy mówieniu : {{/stl 7}}{{stl 10}}W zdenerwowaniu zawsze się… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zapluwać się – zapluć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} opluwać samego siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zapluł się przy mówieniu. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zaciąć — dk Xc, zaciąćtnę, zaciąćtniesz, zaciąćtnij, zaciąćciął, zaciąćcięła, zaciąćcięli, zaciąćcięty zacinać ndk I, zaciąćam, zaciąćasz, zaciąćają, zaciąćaj, zaciąćał, zaciąćany 1. «uderzyć czymś ostrym, tnącym, raniącym; zrobić na czymś cięcie;… …   Słownik języka polskiego

• falset — m IV, D. u, Ms. falsetecie; lm M. y 1. «nienaturalnie wysoki, piskliwy głos w mówieniu, śmiechu itp.» Mówić, wołać, śmiać się falsetem. Głos wpadający w falset. 2. muz. «głos męski (głównie tenorów), wydobywany z silnie napiętych wiązadeł… …   Słownik języka polskiego